Państwo które nadal trwa
Ustawa Konstytucyjna z dnia 23 kwietnia 1935 r.
Dz.U. 1935 nr 30 poz. 227
To skomplikowane rozwiązanie
Co zyskujemy
- Monarchię konstytucyjną
- Dux Poloniae
- Dwóch Prezydentów
- Granice zachowane teraźniejsze z 11.10.2023 r.
- Brak ciągłości Królestwa (Corona Regni Poloniae) z 2RP, PRL, 3RP
- Nie mamy długów i nie jesteśmy korporacją zarejestrowaną w USA na giełdzie Nowojorskiej
- Nie mamy umów
- Nie należymy do ONZ
- Nie należymy do WHO
- Nie należymy do NATO
- Konkordat – umowa międzynarodowa zawierana między państwem a Stolicą Apostolską. Nie podpisujemy umowy.
- Nie należymy do Unii Europejskiej
- Jesteśmy szanowanym narodem
- Mamy odzyskane terytoria oddane w lenno
- Jestem Słowiańskim Królem „Wielkiej Lechii”
Moja Rzeczpospolita Polska W skrócie: Topol
Wysłałem list do
II Rzeczpospolita Polska
Prezydent Jan Zbigniew Potocki
Rada Regencyjna 2RP
Rada Regencyjna Królestwa Polskiego – organ władzy zwierzchniej Królestwa Polskiego aktu 5 listopada (1916), zastępujący króla lub regenta. Rada Regencyjna została powołana reskryptami niemieckich i austro-węgierskich władz okupacyjnych, na podstawie nadanego przez te władze patentu w sprawie władzy państwowej w Królestwie Polskim z 12 września 1917 roku[1]. Objęła urząd 27 października 1917 roku Źródło: Wikipedia
Dobrze odzyskać władzę samodzielnie bez udziału okupantów . Dlatego prawidłowa droga jest zawarta w Fundacji
Moja Rzeczpospolita Polska W skrócie: Topol
DAMNATIO MEMORIAE
POTĘPIENIE PAMIĘCI
Juliusz Nowina Sokolnicki
Niema potwierdzenia, że Wagner nie żyje. Na pewno jednak wejdą do Polski.
14.00 do 14.20 minuta
Polski generał zginął w Bieszczadach. Dziura w plecach do dzisiaj budzi wątpliwości
Autor: Kuba Czernikiewicz
Jak naprawdę zginął generał Karol Świerczewski? Śmierć „Waltera” w Bieszczadach, i on sam, obrosły licznymi mitami. Wychowany za wschodnią granicą wojskowy, nie miał skrupułów, by najechać na swój rodzinny kraj, a sama śmierć była splotem wielu niedociągnięć ze strony wojska PRL-u.
Istnieją teorie sugerujące, że jego śmierć mogła być spowodowana przez konflikty wewnętrzne w PRL lub działania sowieckich służb specjalnych
Gen. Karol Świerczewski, znany jako Walter, miał burzliwe życie, od służby w armii sowieckiej po udział w hiszpańskiej wojnie domowej
Zginął 28 marca 1947 r. we wsi Jabłonki w Bieszczadach, oficjalnie zaatakowany przez oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA)
Więcej podobnych wiadomości znajdziesz na stronie głównej Onetu
Świerczewski, urodzony w Warszawie pod koniec XIX w., został rzucony na wschód przez chaos I wojny światowej. Po rewolucji bolszewickiej pacyfikował Ukraińców, przybył nawet do Polski z armią Tuchaczewskiego, ale opuścił ją pokonany i ranny. Podjął studia w Moskwie i dołączył do sowieckiego już wywiadu.
Zgodnie z ideałami komunistycznej międzynarodówki, pojechał ich bronić w hiszpańskiej wojnie domowej (1936-1939). Wraz z ochotnikami z różnych krajów wstąpił do Międzynarodowych Brygad, walcząc przeciwko siłom generała Franco. To tam miał poznać noblistę Ernesta Hemingwaya, a ten z kolei umieścić go w „Komu bije dzwon” jako generała Golza.
Onet Wiadomości
AK W PRL
„Jestem komunistą!”
„Nie jestem bolszewikiem ani stalinowcem. Jestem komunistą!” — podkreślał.
Jego droga życia zakończyła się jednak w Polsce. 28 marca 1947 r., o godzinie 23.10, Polskie Radio przekazało informację o tragicznej śmierci generała. Zgon wiceministra obrony narodowej, ważnego członka PPR i posła do Sejmu Ustawodawczego, wstrząsnął krajem.
Poległ na posterunku — donosiło „Życie Warszawy”
Poległ na posterunku — donosiło „Życie Warszawy”
Już wtedy ruszyła lawina spekulacji, co naprawdę stało się w Jabłonkach. Aby ją uciszyć, Ministerstwo Obrony Narodowej już 30 marca wydało komunikat, w którym oskarżono Ukraińską Powstańczą Armię, a konkretnie sotnie „Chrina” i „Stacha”, o zorganizowanie zasadzki.
Gen. Świerczewski 27 marca dotarł do Sanoka, co wywołało ogromne poruszenie wśród oficerów. Ppłk Jan Gerhard, dowódca 34. pułku piechoty, natychmiast przekazał tę informację kpt. Henrykowi Karczewskiemu, który przebywał w Baligrodzie. Następnego dnia generał odwiedził Lesko, a potem wyruszył do Baligrodu i leżącej w sercu Bieszczadów Cisnej. Decyzja ta zaskoczyła wielu oficerów, którzy próbowali go odwieść od podróży.
Rosjanie trafili w „oko” Ukrainy. To kluczowa arteria tej wojny
Zaczęło się od awarii
Po wyjeździe konwoju z Baligrodu jeden z samochodów ochrony uległ awarii, pozostawiając dwa wozy. Pierwszy z nich, otwarty dodge z generałami, jechał na czele, a drugi, ciężarowy zis, eskortował resztę grupy. Razem było 33 uzbrojonych ludzi, wyposażonych w automaty i karabiny. Gdy przemieszczali się ok. 6 km na południe od Baligrodu, w okolicy miejscowości Jabłonki, wpadli w zasadzkę.
Pomimo pierwszych strzałów, samochody kontynuowały jazdę jeszcze kilkaset metrów, Według raportu opisującego walkę, sporządzonego dla Sztabu Generalnego przez płk. Michała Przońskiego i ppłk. Wacława Kossowskiego, wszyscy rozproszyli się w terenie i ruszyli w kierunku stanowisk wroga. Banda rozpoczęła obchód lewego skrzydła obrońców, co zmusiło gen. Świerczewskiego do zmiany taktyki.
Generał dał rozkaz zajęcia obrony wzdłuż strumyka po lewej stronie drogi, co było jedynym możliwym wyjściem, by uniknąć okrążenia. Podczas przechodzenia przez otwarte pole, Świerczewski został ranny dwukrotnie. Pierwszy strzał zranił go lekko, a drugi, śmiertelny, trafił go w plecy pod lewą łopatką. Oględziny ciała przeprowadzone w Warszawie potwierdziły, że strzał śmiertelny padł z broni długiej.
PRL chciał być bardziej „polski”. Jednej nocy zmieniono ponad 100 nazw
Tajemniczy trzeci raport
W 1970 r. utworzono trzecią specjalną komisję, mającą zbadać okoliczności śmierci generała Świerczewskiego. Dwie poprzednie zostały powołane natychmiast po zamachu. Ta trzecia nie zdążyła przedstawić swoich ustaleń Biuru Politycznemu KC PZPR. Dlaczego? Ponieważ jeden z jej członków, płk Jan Gerhard, który był zarazem świadkiem zabójstwa generała, został zamordowany. Co więcej, raport dotyczący zamachu, przechowywany w sejfie szefa komisji, wiceministra Mariana Naszkowskiego, zaginął w zastanawiających okolicznościach. Te wydarzenia tylko dodatkowo pogłębiły tajemnicę wokół śmierci gen. Świerczewskiego i wzbudziły wiele spekulacji oraz podejrzeń.
Jednak niektóre teorie sugerują, że śmierć generała była wynikiem wewnętrznego konfliktu w PRL, wskazując na możliwość udziału Urzędu Bezpieczeństwa lub frakcji w rządzącej partii. Świerczewski, jako wpływowa postać, mógł stanowić zagrożenie dla pewnych grup interesów. Inne teorie idą jeszcze dalej, sugerując, że śmierć generała była wynikiem działań sowieckich służb specjalnych, które widziały w nim zagrożenie dla swoich planów.
Śmierć Stalina. Bolesław Bierut popełnił wielki błąd [FRAGMENT KSIĄŻKI]
Po śmierci Świerczewskiego „dymiły krzaki”
Temat świetnie wpisywał się w poetykę socrealizmu, która miała na celu wychwalanie bohaterów nowego ustroju. „Dymiło pobliskie wzgórze. Dymiły przydrożne krzaki. Na generalskim mundurze. Zakwitły maki” — pisał patetycznie komunista Leopold Lewin. Zakwitł na pewno kult Świerczewskiego — wzniesiono gigantyczny pomnik, nawet szczyt górski tuż za nim nazwano „Walter”. Łysy generał trafił na zielony banknot 50 zł, a organizacja harcerska nazwała się Walterowcami.
Pomnik zburzono w 2018 r., denominację przeprowadzono już 6 lat po upadku komuny.
Równy miesiąc po śmierci Świerczewskiego Polska rozpoczyna akcję „Wisła” — w Bieszczady wchodzi wojsko i rozpoczyna regularną wojnę z partyzantką ukraińską. Lepszego symbolu i pretekstu niż śmierć generała, władza PRL wyobrazić sobie nie mogła.
Dmowski – autor pomysłu na II RP
5 godzin słownej walki o Polskę. Mistrzowskie przemówienie Romana Dmowskiego w Paryżu
Salonowa dyplomacja Dmowskiego i Paderewskiego
Ignacy Paderewski o prawie Polaków do posiadania niepodległego państwa
Koncert Ignacego Paderewskiego
Józef Piłsudski i jego polityka międzynarodowa. Plan polskiej ofensywy na Moskwę
Socjaliści i narodowcy. Odpowiedź Polaków na carską dominację w Królestwie Polskim
Rozbiór Polski dokonany przez Polaków
Rozbiór Polski dokonany przez Polaków
Myśli nowoczesnego Polaka. Roman Dmowski
Polityka polska i odbudowanie państwa. Roman Dmowski